De fjordlands

In Te Anau legden we twee nachten vast in een motel en boekten voor 16 en 17 november als volleerde toeristen in de Fjordlands tochten naar Milford Sound en naar Doubtfull Sound, beide met een boot vol toeristen. Pech bleef ons een beetje achtervolgen.
Milfords Sound was een prachtige tocht, maar het regende de hele dag - dus weinig aan dek. Er lieten zich alleen een aantal robben fotograferen. En watervallen zijn veel imposanter als er een zonnetje bij is. Maar je kunt de zon nu eenmaal niet bestellen...
We hoopten dat we de tocht door de Doubtfull Sound met beter weer zouden kunnen maken. Volgens de weersverwachting zou het beter worden. En zowaar, het was droog. Maar het stormde. De golfslag buitengaats op de Tasmanzee was zo wild dat besloten werd eerder terug te keren. Dus geen pinguins, geen dolfijnen en geen walvis.

We wilden eigenlijk ook een derde nacht in Te Anau boeken, maar helaas - alles vol. Dat wil zeggen voor een acceptabele prijs. We weken uit naar Manapouri. De budget kamer in de Lake View Motor Lodge bood geen luxe, maar er was een bar met terras en een goed restaurant bij. Weinig reden tot mopperen.

Omdat we als volgende bestemming Queenstown in de planning hadden moest ook daar een slaapplaats worden vastgelegd. Maar ook dat was onmogelijk. We vermoeden dat veel toeristen uit het aardbevingsgebied aan de oostkust naar de westkust komen. Alles volgeboekt.
Uiteindelijk een mogelijkheid gevonden in Alexandra. Dus op 18 november zo'n 280 kilometer afgelegd. Weg van de fjorden, door een heel afwisselend landschap. Bergen met witte kappen, platte stukken, en een lange tocht slingerend langs een rivier. Daar hebben we een poosje staan kijken bij de plek waar voornamelijk jongelui zich aan een elastiek van een hoge brug lieten vallen. Ons niet gezien...

We hadden weinig idee wat we in Alexandra konden verwachten, maar het motel biedt een ruime kamer, er is een bar met restaurant en het is meer een stadje dan een dorp. Goed gegokt.
Morgen een dagje Queenstown. Verslag volgt.